Wij construeerden 67 jaar na dato het verslag van de heroïsche trip uit 1946 van ’t Gooi naar Brussel. Dat deden we aan de hand van krantenberichten en ons eigen archief. Gedachten aan Nova Zembla, het Behouden Huys en de Elfstedentocht van 1963 drongen zich op!
Wie rekent daar nou op: sneeuw in maart? Toch begon het op vrijdag 1 maart 1946 in Nederland en België flink te sneeuwen. Een dag later kwamen de Gooiers in Brussel aan, na een ongetwijfeld weinig comfortabele en “tergend langzame tocht over ingesneeuwde wegen”. Ze waren maar liefst negen uur onderweg (en dus zo rond zes uur ’s ochtends vertrokken!). Er lag zo’n 30 cm sneeuw op het rugbyveld van het Anderlechtstadion. Ze hadden slechts 20 minuten de tijd om zich te verkleden en de stramme ledematen enigszins los te maken. Precies om 15.30 uur blies scheidsrechter De Bontridder af voor de wedstrijd tegen Royal Sporting Club Anderlechtois.
De lijnen op het besneeuwde veld waren met rode verfpoeder getrokken. In de eerste helft wisten de partijen elkaar in evenwicht te houden. Een schitterende sprint van Witte van Heyningen over zo’n 80 meter (in de sneeuw!) leverde een try tussen de palen op. Henk Ulrici hield de Belgische defensie voor de gek en scoorde ook een try. Dat resulteerde in een 6-6 ruststand. Maar in de tweede helft gaf het technisch overwicht van de Belgen de doorslag, ondanks heftig verzet van “Les Bataves”. De wedstrijd werd gespeeld “dans un esprit de fair-play excellent” volgens de journalist die de wedstrijd versloeg.
Daarna was het feest, op zaterdagavond en op zondag. Dat leidde voor de Gooiers tot een paar onvergetelijke dagen in Brussel. Anderhalve maand later, op 14 april 1946, zou in Bussum de herkansing volgen.
Zie ook:
Opnieuw: Bikkelen in de sneeuw