Menu

Jaren 1973-1983

Jus van Doorn: gedreven rugbyman en goede vriend

door Ton Steenwinkel

Jus van Doorn

Op 1 april 2021 is Jus van Doorn overleden. Deze voormalige voorzitter van de Haagsche RC en van de Nederlandse Rugby Bond werd herdacht met In Memoriams op de websites van HRC en Rugby Nederland. “Onze” Ton Steenwinkel was jarenlang met Jus van Doorn lid van het bondsbestuur. Hij kijkt terug op vele jaren van samenwerking en vriendschap.

Als je Jus zo’n 52 jaar gekend hebt als gedreven rugbyman en goede vriend, dan komen er automatisch herinneringen naar boven. Wanneer en waar hebben we elkaar leren kennen en wat hebben we zoal beleefd? Welnu, ik zal een poging wagen een paar dingen op te schrijven.

Ton Steenwinkel bij de AAC Sevens 1980

Louis van Keller heeft mij, ik denk in 1968, overgehaald wedstrijdsecretaris van RC ’t Gooi te worden. Hij nam mij in 1969 mee naar de opening van het clubhuis van de Haagsche Rugby Club, dat tevens als bondscentrum fungeerde. Bij de opening waren ook vele voorzitters van rugbybonden uit andere landen aanwezig, zoals Dannie Craven uit Zuid-Afrika. Op de opening heb ik Jus leren kennen.

In het bondsbestuur

Een jaartje later zei Jus tegen Louis van Keller dat het langzaam tijd werd, dat iemand van RC ’t Gooi in het bestuur van de Nederlandse Rugby Bond zou komen. Ik was de gelukkige, want “nee” zeggen was niet mijn sterkte. In het NRB bestuur, waar Jus in 1970 voorzitter geworden was, werd ik competitieleider en vervolgens ook penningmeester. In 1976 volgde ik Jus als voorzitter op en inmiddels waren we goede vrienden geworden. Uiteraard had hij mijn vrouw Gerda van tevoren gevraagd of zij het goed vond dat ik voorzitter zou worden.

Goede verstandhouding

Jus van Doorn bij feest in de Gijsbrechtkelder in 1966 (foto Pim Westerweel)

Als speler was Jus niet alleen goed – hij speelde vele interlands – maar ook hard en vol dadendrang, vasthoudend en een echte team-speler. Eigenschappen die hij ook in het bondsbestuur aan de dag legde. De wedstrijden tegen de Haagsche Rugby Club liepen qua resultaat en score voor ’t Gooi altijd slecht af, maar dat compenseerden wij met een uitermate gezellige, zeer lange en vochtige derde helft, die op zijn minst in een gelijkspel eindigde. Hier ontstond een zeer goede verstandhouding tussen de beide clubs, met gezellige barbecues, lustrumfeesten en derde helften.

Groot feest van Gooiers en Hagenaars in de Gijsbrechtkelder in 1966 (foto Pim Westerweel)

Groei van rugby in Nederland

The Dukes, een van de nieuwe clubs uit de jaren ´70

Met het Nederlandse rugby ging het goed. We groeiden, onder andere door promotie-activiteiten in oost en noord Nederland, van zo’n 18 clubs in mijn tijd als competitieleider, naar meer dan 110 clubs in een tijdsbestek van een jaar of 10. Er is in die tijd veel bereikt, onder andere:

  • Meerjarenplanning van de NRB, met sterke focus op de ontwikkeling van het jeugdrugby.
  • Het oprichten van een scheidsrechtersvereniging en een trainersvereniging.
  • Opzetten van een districtenstructuur.
  • Het aantrekken van Dennis Power als technisch directeur van de NRB.
  • Verhuizing van het bondscentrum in Den Haag naar het gezellige Sportpark in Hilversum.
  • Organisatie van het congres van de FIRA (Féderation International de Rugby Amateur).
  • Organisatie van het FIRA jeugdtoernooi op het sportpark in Hilversum.

Spelen tegen toplanden

Rugby was nog een amateursport en daarom konden we ook tegen toplanden nog een aardig potje meespelen, zoals tegen:

  • Engeland onder de 23 jaar, op 6 mei 1978.
  • Schotland Select in Nederland en in Glasgow.
  • Japan in 1980, waarvan we toen met 15-13 wonnen.
  • Australian Schoolboys XV.
  • Proteas, het “nationale kleurlingen team” uit Zuid-Afrika, met heel veel commotie in de pers.
  • De FIRA poule B en A wedstrijden tegen vele Europese tegenstanders.

Erkenning en waardering, ook buiten het rugby

De kennis, ervaring en gedrevenheid van Jus vielen ook buiten de rugbywereld op. Hij werd bestuurslid bij de Nederlandse Sport Federatie en de Nationale Sport Totalisator, waarbij hij zich vooral voor de belangen van de kleine sportbonden inzette, waardoor niet alleen de voetbalbond KNVB de sport in Nederland bepaalde. Jus werd benoemd tot erelid van de NRB en erevoorzitter van HRC en hij mocht 50 jaar na de eerste opening, in 2019 het geheel vernieuwde clubhuis van HRC openen. Na interne strubbelingen tussen het bestuur en het bondsbureau zijn Jus en ik gezamenlijk, na een zeer mooie tijd, uit het bestuur van de NRB gestapt.

Skiën en verjaardag vieren in Oostenrijk

Jus en Kitty in Oostenrijk met RC ´t Gooi voorzitter Pieter Luteyn (foto Pim Westerweel)

De verhoudingen met HRC bleven altijd zeer goed en gezellig en gelukkig kon ons eerste team in recente tijden regelmatig winnen van HRC-1. Jus en zijn vrouw Kitty verhuisden naar Oostenrijk waar ze in Hinterthal een pension hadden met de skihellingen aan de overkant van de weg. Ik heb toen een “trainingskamp” georganiseerd voor het eerste team van ’t Gooi, waarbij onze toenmalige trainer Frits Frankfort, velen van ons het skiën heeft bijgebracht. De après-ski was voor ons, ervaren “derde-helft-gangers”, absoluut geen probleem.Een hoogtepunt in de voortreffelijke relatie tussen HRC en RC ’t Gooi was de gemeenschappelijke viering van de vijftigste verjaardag van Jus. In een bus reisden vele Gooiers en Hagenezen gezamenlijk, inclusief een jazzband, naar Hinterthal onder het motto Jus’t fifty. Een week lang feesten, lachen, zingen, sketches, skiën en après-ski met muziek en vuurwerk. Daarvan heeft Hinterthal zich maar moeilijk weten te herstellen. En voor ons was het ook niet eenvoudig.

Jazz-in-Duketown, Witte Raven en Golden Oldies

In de tijd dat de Van Doorns in Den Bosch woonden was dit voor de rugbyfamilie een mooi excuus om, voorafgaande aan een intensief bezoek van het “Jazz-in-Duketown” kroegenfeest, een rugbywedstrijd tegen de heren van de Dukes te spelen. De verzameling Haagse en Gooise toppers speelde dan als “Witte Raven” team. In het eerste jaar hadden wij na een eenvoudige maaltijd bij een Griek alle ouzo opgedronken en table-dancing voor heren uitgevonden. Toen wij een jaar laten weer bij de uitbater voor de deur stonden trok hij wit weg. De gezelligheid en vriendschappen tussen beide verenigingen waren toen veel intensiever dan nu, maar het waren ook andere tijden.

“De Witte Raven”, Nederlands touring team, maakte met een team, bestaande uit spelers van meerdere clubs, in 1981 een fantastische trip naar het Golden Oldies toernooi in Los Angeles USA. Uiteraard waren de Van Doorns en Steenwinkels ook van de partij. We overnachtten op een boot “Queen Mary”, waar wij de Queen Mary Suite kregen, die vervolgens het partycentrum van vele Golden Oldies rugby teams werd. Het had meerdere badkamers, wat handig was om het bier en de wijn koel te houden. Een super toernooi was het.

Walter van Dalen, Ton Steenwinkel en Jus van Doorn bij Golden Oldies toernooi 1981

Na afloop van het toernooi wilden Kitty, Jus en wij een tour door de USA maken. Dit bleek echter niet mogelijk. Om een potentiële staking van alle Amerikaanse piloten te ontlopen zijn we toen naar Mexico gevlucht. Een prachtig land met kakkerlakken zo groot als een kleuterhand, die daar over de muren renden! Och, alles went.

Via Frankrijk en Spanje naar Zuid-Afrika

De gezelligheid met Kitty en Jus en vele Gooise vrienden ging verder nadat de Van Doorns naar Mougins (Frankrijk) verhuisden. De liefde voor de wijn is daar voor ons (HRC en ’t Gooi) echt opgebloeid. Het bier verdween naar de achtergrond, wat tot omzetverlies bij de bierfirma’s heeft geleid. Na een prachtig intermezzo in Spanje ging de reis naar Zuid-Afrika, waar zowel de wijn als ook het rugby zeer goed waren en nog zijn.

Families Van Doorn, Steenwinkel en Bicker aan tafel in Zuid-Afrika

Voor Jus zijn 70ste verjaardag zijn wij samen met de familie Bicker in het geheim – Kitty zat in het complot – naar Zuid-Afrika gevlogen. Na aankomst hebben wij Jus vanuit de taxi, die inmiddels voor de deur stond, gebeld om hem met zijn verjaardag te feliciteren. We moesten wel even wachten met de uitvoerige felicitaties, want Jus moest de deur opendoen, want er werd gebeld. En daar stonden wij, als verrassingsgasten! Een emotioneel momentje voor de jarige.

Genieten in Zuid-Afrika

Natuurlijk werden er goede contacten opgebouwd met de Zuid-Afrikaanse rugbybond en de Stormers, het Super 14 rugbyteam in Kaapstad en we hebben natuurlijk menig fraaie rugbywedstrijd gezien, ook in Stellenbosch bij de “Maties”.

Jus met de Currie Cup

Op de wederom prachtige party ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag, verraste de Zuid-Afrikaanse Rugby Bond Jus met de aanwezigheid van de Currie Cup uit 1889. De Currie Cup verlaat normaal het rugby-museum alleen voor de prijsuitreiking aan de nieuwe winnaars! Schitterende safari’s en boottrips op de Zambezi rivier hebben we ook gemaakt, met prachtige ontmoetingen met de wilde dieren op het land en in het water. Een echte aanbeveling voor een ieder!

Overlijden

De Van Doorns waren meestal tijdens de Europese winters in Zuid-Afrika en in de zomer in Nederland. Helaas hebben we elkaar vanwege Corona lange tijd niet gezien. Op 1 april 2021 overleed Jus in zijn geliefd Zuid-Afrika, waar hij op zijn verzoek ook gecremeerd is. Met zijn overlijden verliezen wij niet alleen een zeer, zeer goede vriend, maar verliest de rugbysport in Nederland een icoon. Rust zacht goede vriend!

 

Reactie van Hans van den Bovenkamp

We vroegen Hans van den Bovenkamp – ook bevriend met Jus van Doorn – om kort op het verhaal van Ton te reageren. Dit is zijn reactie.

Hans van den Bovenkamp met Kitty en Jus

Ton, dank voor je goede verhaal. Jus verdient dat. Het verhaal is dermate volledig dat ik hier niet op ga inbreken om er iets gezamenlijks van te maken.

Jus was als 2e/3e rijer een etterbak in het veld. De line-outs met hem waren destijds een gevecht op zich. De contacten met HRC verwaterden niet alleen vanwege de groei bij beide clubs, maar ook omdat er geen restaurants meer waren die ons in de derde helft wilden hosten. Reserveren onder de naam honkbalclub of zelfs korfbalclub lukte ook al niet. De Gooi-periode met Hans Grader als voorzitter had ook een remmende werking, want hij had niets met die bijdehante Hagenaars.

Jus als ondernemer was van de grote lijnen. Kitty zorgde voor de details en invulling. Zij werden een 2-eenheid, die de vele projecten in hun leven daarom hebben kunnen bewerkstelligen. Nog wat kenmerken van Jus: eigenwijs, grote mond, uitermate gastvrij, een groot en goed hart, feestliefhebber, matige drinker en een goed (bar)pianist met een prima oog voor de dames. Heel jammer en verdrietig dat hij er niet meer is.

Meer hierover lezen? Ga naar:

Afscheidsfeest Willem van Drimmelen

Amstelfeest

Paul Béchet met z´n alpinopet

 

 

 

Comments are closed.